9 de abril de 2014. Unha cousa que chaman "Mostra da Barbarie"

Esto que vai a continuación é o folleto da “Mostra da Barbarie”, unha, digamos, expo de cartaces orixinais que tiven ocasión de ver en Cangas o sábado pasado. Pareceume realmente interesante, e creo que o  tal folleto (ou pasquín, unha palabra que me gusta moito) fala por sí só (como é lóxico). Eiquí e alá van fotos tomadas durante a  mostra, que vos recomendo. Encarecidamente.

"É realmente isto unha mostra?

Moita xente dirá que non, que o que aquí pódese ver non ten valor ningún. Por suposto, esa falla de valor é unha esixencia das persoas que un día desexamos facer estas combinacións de imaxes e palabras. A liberdade non pode ser taxada. Rexeitamos o uso do diñeiro e ao mercado e á industria do ARTE. Antes disto xa rexeitaramos á industria e ao mercado de todos os bens de consumo que perpetúan este noxento sistema motivado unicamente pola ansiedade imbécil de gañar diñeiro. Esta ansiedade é a que define o valor das cousas adicadas ao ocio. Cando algo pódese vender ten valor, así convertese nunha mercadoría que aniquila a esencia humana depositada nese algo. Rexeitamos así tamén o ocio.

Se é que hai algo que nos impulsa coidamos que é o libre obrar. Se as elites artísticas perpetúan a distancia entre arte e vida cotiá, nós rexeitamos ao ARTE e ao/a ARTISTA reivindicando a gratuidade deste libre obrar que transita nos circuítos do local para o local, que non ten pretensións de universalidade nin aspira ao consumo; a unión entre obra e vida, o seu carácter orgánico; a súa inutilidade para o sistema.

Estas motivacións lévannos directamente á politización deste libre obrar, a súa unión indisoluble coa vida cotiá. Unha politización entendida exclusivamente como a revolución, un acto destrutivo que dará paso a unha nova experiencia e creación utópica. Esta politización dá finalmente a razón as persoas que creen que isto non é unha mostra.

Así a todo, esta acción podería ser unha manifestación dunha tradición viva e antiga que fala, a quen quere e de modo negativo a quen no quere, cun discurso de axitación político-contracultural. Unha tradición disidente ancorada na autoxestión, autopublicación e autodifusión e necesariamente colectiva. Unha tradición chea de contradicións que non se alínea en ningunha ideoloxía de esquerda radical pero bebe de todas elas. Unha tradición do antiprofesionalismo e ultimamente anónima….

As obras de esta acción están liberadas para copialas, modificalas, presentalas con este o outro ou ningún nome, ou para facer con elas o que se queira aquí en http://www.mostradabarbarie,wordpress.com  a partir do 6 de Abril."

Boeno, éste non é o panfleto, senon o contido do panfleto, o cal é lástima porque no pasquín orixinal  viña un debuxo de Gerónimo/Planeta dos Simios, ademais dun formato tipo anos 80- fotocopia  moi apropiado. A miña estúpidez tecnolóxica me impiden chuzar eiquí o orixinal, Sinto.

• 

E mais nada. Creo que eiquí viña ben "Revolution will not be televisided" Así que se podo, o enchufo.

Espero que pete ben. Qué grande era o Scott Gil Heron. E boeno, agora, sí, ata a próxima. Coidadevos. Este sábado, Manolo Pipas e Servando fan un recital na Cova dos Ratos; vémonos.