Queríamos xustiza
impuxéronnos leis
Queríamos liberdade
puxéronnos furnas
Queríamos seguir unidos
déronnos cinco minutos pra nos disolver.
Triunfachedes, nos dín.
Tedes o que queríades ter, nos dín.
Era esto, esto é todo.
Mírome no espello, mírome na miña xente.
Enrugas comas cicatrices, ollos cansos,
mans valeiras.
Gañáchedes, nos dín.
Por isto é polo que peleachedes, nos din.
Era esto, esto é todo.
Un tipo novo, ben inda que
informalmente vestido, un tipo estudado, ambicioso, preparado, un tipo que so
coñoce de oidas o horror da xornada laboral de dez horas, o horror da cola de
desemprego, o horror de ter que dalas grazas porque te deixan respirar un día mais, o horror de
ter sempre medo, o horror das vivendas pequenas e con humidade e que nunca
semellan limpas, un tipo que non coñoce o horror e que aspira a gobernarnos,
nun acto público e multitudinario di que
“agradece os españois de mediana edade o ter traído a democracia a España”.
De nada, imbécil.
Deixovos unha cousa de Caxade, a ver que vos parece. Por suposto, Caxade non ten a culpa nen nada que que aparece aí enriba. Faltaría mais.
E, boeno, canto tempo sen vernos, non?
