Topar un recuncho morno, afastado, invisible.
Alimentarse só de fume, e de silenzo, e da nostalxia
de cousas que nunca ocorreron.
E, se existese un dios (quen sabe…)
E foxe razonable (e porque non)
E eu soubese en que lingua lle falar
(a dos paxaros, a das máquinas, a da erva, a do ferro?)
Contaríalle de ti (dela? outra vez?)
Do fermosa que es, do cansa que estás (e lle importaría?)
E lle pediría (coma todos…)
Que mirase por ti, que che coidara, que te afastara do frío e da soidade,
Que te mantivera a salvo, que non permitira que escuras raices aniñaran no teu peito.
Que nunca estiveses perdida.
Que te protexera de xente coma mín (esa si que foi boa!)
Da xente pequena, triste, ruin e asolagada pola culpa e polo medo (xa sei o que ven agora…)
Coma mín.
Topar un recuncho morno, afastado, invisible.
(Ducias de pequenas dores; teño tabaco, café e almax, vai un pouco de frío, son as tres da madrugada, é a hora dos fantasmas; agora a gata durme ó meu carón, ten un sono axitado, respira con certa dificultade; ducias de pequenas dores; teño tabaco e café e unha longa noite por diante, me temo).
(Fago como que durmo, ó seu carón; está inqueto e triste, fala só, e non fai mais que fumar, éstame a foder os bronquios; enténdolle mais do que él cré, coñezoo mais do que él pensa. Vai ser uha noite desas, me temo…Non sei como tanto lle aturo.)
No hay comentarios:
Publicar un comentario