Custa crer a estas alturas, ben o sei. Cada vez mais. Pero creamos nos que todavía cren, (porque son mais novos, ou mais tontos, ou mellores ca nos). Ou intentemos crer.
Ou fagamos como que cremos.
Despois de todo, quén somos nos, onde están os nosos méritos, as nosas fazañas, a nosa obra, como pra xulgar a ninguén…
No hay comentarios:
Publicar un comentario