4 de xullo. Un canto ó idioma (galego, of course)

Boas.

 Unha vez mais, a foto non ten nome, e ven sendo como unha continuación das duas primeiras. Espero que goste.

Outra cousa. Deixo aí a continuación un poema de Manuel María, ben fermoso e suficentemente coñecido, pero que non está de mais lembrar de cando en vez. Porque sí.

Canto ó idioma galego

Idioma meu, homilde, nidio, popular,
labriego, suburbial e mariñeiro
que fas avergoñar
ó burgués, ó señorito i o tendeiro:
levas sangue do povo
e raigañas escuras
que anuncian un día novo
sin mágoas nin tristuras.

Idioma proscrito,
asoballado,
soterrado,
refugado,
negado
como a probeza i o delito,
fala do emigrante e do maldito:
soio resoas nos lares
das xentes populares.
¡Ti tés que rexurdir puro,
poderoso, enteiro
pra erguer noso futuro
de povo ausoluto e verdadeiro!

Se alguén me quere algo, mo decides en carlosdeteis@terra.es.

Pois eso é todo por hoxe. Saude.